Maria Wicherkiewiczowa, z domu Sławska, urodziła się 11 listopada 1875 roku w Szamotułach jako czwarte z sześciorga dzieci Stanisława Sławskiego i Konstancji z Ziołeckich. Jej ojciec był sędzią, a matka pochodziła z zamożnej rodziny ziemiańskiej. W 1879 roku rodzina przeniosła się do Poznania, gdzie Maria uczęszczała na pensję (dawniej - prywatna szkoła żeńska) Anastazji Warnke oraz pobierała lekcje rysunku u pań Ehlert i Kremer. 

W 1894 roku poślubiła Bogdana Wicherkiewicza, gdańskiego okulistę, z którym zamieszkała w Gdańsku. Trzy lata później, w 1897 roku, małżonkowie wrócili do Poznania, przejmując praktykę okulistyczną brata Bogdana. W ich domu przy ulicy Święty Marcin gościli wielu znanych literatów, takich jak Kornel Makuszyński, Magdalena Samozwaniec czy Kazimiera Iłłakowiczówna. Maria i Bogdan mieli troje dzieci: Janinę, Izabellę i Stefana. 

Początkowo Maria koncentrowała się na malarstwie, specjalizując się w portretach oraz przedstawieniach zabytkowych budynków Poznania. Jej obraz "Miodosytnik z Chwaliszewa" z 1900 roku znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Poznaniu. Z czasem jednak skupiła się na twórczości literackiej i historycznej. Publikowała wiersze i opowiadania w prasie poznańskiej, a także prace historyczne dotyczące przeszłości Poznania i Wielkopolski. W 1925 roku ukazała się jej książka "Rynek poznański i jego patrycjat", a w 1960 roku "Jan Quadro z Lugano: Opowieść o budowniczym ratusza poznańskiego". Interesowała się również urbanistyką, co prawdopodobnie było wynikiem wpływu jej brata Rogera Sławskiego, znanego architekta. 

Wicherkiewiczowa angażowała się w działalność społeczną i kulturalną. Brała udział w tworzeniu poznańskiego oddziału Związku Literatów Polskich, Pen Clubu oraz towarzystwa "Dante Alighieri". Należała także do Stowarzyszenia Historyków Sztuki. Jej artykuły ukazywały się w wielu pismach, m.in. w "Wielkopolaninie", "Kurierze Poznańskim" czy "Dzienniku Poznańskim". 

Podczas II wojny światowej przebywała w Warszawie u swojej siostry, ale już w lutym 1945 roku wróciła do Poznania. W 1954 roku odbyły się uroczyste obchody 50-lecia jej twórczości literackiej. Zmarła 7 kwietnia 1962 roku w Poznaniu i została pochowana na Cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan na Wzgórzu Świętego Wojciecha. Jej portret można zobaczyć w poznańskim Muzeum im. Henryka Sienkiewicza.